Drie cadeautjes
8 januari 2019 - Aoraki Mount Cook Village, Nieuw-Zeeland
Gisteren hebben we drie cadeautjes ontvangen. Het eerste was dat we de hoogste berg van NZ: Maori benaming Aoraki (de berg die de wolken pakt), Engelse benaming Mount Cook, konden zien. Al vanaf kilometers ver konden we deze imposante berg met ijs op de spitse top geplakt zien. Echt zo gaaf.
Toen we aankwamen kregen we te horen dat we geluk hadden aangezien er toeristen zijn die de berg helemaal niet te zien krijgen vanwege het weer. Het had twee dagen achter elkaar geregend. En ook nu, vanochtend, is het bewolkt en is het maar de vraag of we hem gaan zien.
Dus toen we om tegen 16.00 uur bij ons hotel aankwamen dat zelfs in ons reisboek genoemd staat dat we bij de ANWB hadden gekocht, moesten we de wandeling van drie tot vier uur doen die ons aangeraden werd bij het inchecken. Drie hangbruggen verder zou die ons naar een gletsjermeer brengen met uitzicht op een gletsjer. En met het zicht op DE berg natuurlijk die zo prachtig zichtbaar was met 25 graden en helder weer.
Pff, maar we waren moe, dus moesten we dat wel doen? Was het niet pushing it? We waren iets te veel gestopt onderweg, voor uitzichten, kopjes koffie, winkeltjes en foto’s....
Tegen 16.20 uur stonden we in het cafe van het hotel fruit en broodjes in te slaan, dat was cadeau nummer twee, het cafe was nog maar tien minuten open en zo konden we nog überhaupt gaan wandelen met proviand in onze rugzak.
Dus zegt Mark: laten we die wandeling toch maar doen. Yes! Geen moment spijt van gehad. Alleen maar prachtige uitzichten, op gletsjers, watervallen, woeste rivier, ijsschotsen in het water, meren, Mount Cook de meeste tijd in beeld, hangbruggen waar je overheen liep en op de terugweg nog wat kleine vogeltjes en konijntjes gezien, toen het tegen 20.00 uur liep en de meeste toeristen weg waren. Die waren we onderweg voldoende gepasseerd, er gingen nog mensen heen toen wij terug waren.
Het was een kalme avond, de zon was al achter de hoge berg gezakt, maar het was nog niet te erg afgekoeld, je hoorde de vogels fluiten, zag konijntjes wegschieten en we voelden ons bijna als de enigen hier.
Wat was die douche heerlijk na afloop. En toen we nog een drankje gingen doen in de lounge, werden we getrakteerd op het derde cadeau: zonsondergang. De top van Mount Cook lichtte rood op en wij zaten op de eerste rij. Het was echt een prachtig schouwspel. Veel mensen liepen daarvoor naar buiten met hun camera’s.
Moe maar voldaan en met pijnlijke voetjes zijn we gaan slapen. Vandaag wacht ons een excursie.
