Zuidereiland

Vandaag was “a biggie”, of te wel een behoorlijk zware reisdag. Maar zoals Andrea zo vaak aangeeft, je moet eerst lijden om te genieten. En dat genieten lukt wel, terwijl ik dit verhaal type geniet ik van een van de mooiste, zo niet het mooiste uitzicht dat ik tot nu toe heb gezien, maar daar komen we zo op.

Vanochtend ging de wekker om 6.00, na een snel ontbijt (jammer, want het ontbijt was erg uitgebreid), snel de koffers in de auto geladen en naar de ferry terminal gereden. Daar hebben we afscheid genomen van onze huurauto (deze mocht niet mee op de ferry) en zijn we om 7.30 ingecheckt. Om 8.30 vertrok de ferry en om 12.00 kwamen we, keurig volgens schema aan in Picton op het zuidereiland. Daar aangekomen mochten we weer een nieuwe huurauto ophalen (helaas waren we niet de enige 😐), en om 13.00 ging de rit weer verder. Er wachtte ons nog een reis van 170km, ongeveer 3uur rijden en ik moet zeggen, dat viel ons wel even zwaar. Gelukkig werden we onderweg getrakteerd op de mooiste uitzichten! Al kronkelend en slingerend begaven we ons richting Abel Tasman NP. Na een iets te lange rit kwamen we rond 18.00 aan bij onze bestemming (avondeten hebben we onderweg maar gedaan). We zitten hier aan de rand van het park “in the middle of nowhere” op werkelijk waar een prachtige plek. De foto’s laten het helaas maar voor een klein gedeelte zien. Voor vanavond gaan we lekker uitrusten, morgen gaan we echt proberen een rustige dag ervan te maken. We gaan kijken of dat gaat lukken, want we staan aan de voet van een van de mooiste Nationaal Parken van Nieuw Zeeland...