Dag 19 - 6 aug

Moraine lake, we’ve died and gone to heaven. Ik kan het even niet anders verwoorden. Dit verhaal wordt getypt vanuit een lodge waar een we een vredig haardvuurtje hebben en uitzicht op een blauw meer omringd door hoge bergen, got to see it to believe it.

En dat terwijl de dag al zo spectaculair begon. Na het ontbijt en onze koffers overhoop te hebben gehaald voor onze warmste spullen te pakken gingen we om 9.30 met de bus naar de gletsjer. Aangezien de officiële excursies pas om 10.00 begonnen waren wij als eerste (en dus een halfuur lang als enige groep) op het ijs. Je werd eerst met een ‘gewone’ bus naar het transfer station gebracht waarna je in een oversized tractor verder ging naar de gletsjer. Toch een hele ervaring om op zo’n plaat ijs te staan! Zoals gezegd liepen wij een halfuurtje met onze groep (ongeveer 12 man/vrouw) rond. Het laatste kwartier werd het drukker, om vervolgens weg te gaan toen er al vier bussen op het ijs stonden (dit gaat vervolgens de hele dag door 😉).

Bij terugkost bij het informatiecentrum (onder ons hotel) maar meteen wat geluncht en bij de Starbucks (de hoogstgelegen van Canada) toch nog maar even een koffie gedaan. 

En toen op weg naar Moraine lake. Onderweg nog een paar keer gestopt om nog extra van het uitzicht te genieten, onder andere bij de ‘big bend’. Een andere stop was bij Peyto lake. Ook buitengewoon mooi blauw meer (en erg toeristisch). 

Maar het was nog niets vergeleken met de drukte die we tegen kwamen bij de afslag naar Moraine lake. We waren al gewaarschuwd, bij drukte wordt de weg afgesloten (parkeerplaats is dan vol), maar uiteraard mag je wel door als je bij de Lodge overnacht. Alleen om dat duidelijk te maken… 😉. Op de heenweg werden we op onvriendelijke manier weggestuurd omdat we de weg wilde inslaan terwijl dat niet mocht. Dus doorgereden, gekeerd op de weg (met gevaar voor eigen leven 😉) om vervolgens via de andere kant te proberen. Ook nu weer een paar boze gezichten van verkeersregelaars (blijkbaar proberen veel toeristen toch langs de barricades te rijden). Pas toen Andrea op haar meeste charmante manier “MORAINE LAKE LODGE, MORAINE LAKE LODGE!!!”, zwaaiend met de voucher (je had er bij moeten zijn 🤣), riep, verscheen er een lach op een paar gezichten, werd de barrière verschoven en konden, mochten we doorrijden om de laatste 14 km (op nu een bijna privé weg) naar de Lodge af te leggen.

Eenmaal aangekomen was die gekte al snel vergeten, wat is dit een ongelooflijk mooie en prachtige plek! Ingecheckt en onze prachtige lodge, met in het zitgedeelte dus een openhaard (die ze al helemaal klaar hadden gemaakt) en uitzicht op het meer en de bergen. Na ongelooflijk lekker gegeten te hebben in het restaurant (waar Andrea nog even Tsjechisch kon praten met onze serveerster) hebben we een avondwandeling gemaakt. Tja, en dan is het dus nagenoeg verlaten! Dus in alle rust kunnen genieten van geweldige uitzichten. Terug in onze lodge een lekker kopje koffie, haardvuur aan en blog schrijven. En het mooiste van alles is, morgen zijn we hier nog een dag 🙂!